Το Μυστήριο του Γάμου

Το νόημα και η σύσταση του Μυστηρίου

Γάμος είναι η τελετή της νόμιμης ενώσεως του άνδρα με τη γυναίκα. Είναι ένας θεσμός πού αποβλέπει στη ρύθμιση των σχέσεων των φύλων, στα πλαίσια μιας κοινής συμβιώσεως και στον καθορισμό της νομικο-κοινωνικής θέσεως των μελλόντων να γεννηθούν παιδιών, με βάση την προσωπικότητα των γεννητόρων (υπηκοότητα, εθνικότητα, φυλή, θρησκεία κ.λπ.).
Νομικά ό γάμος είναι ισόβια κοινωνία βίου, με έντονο ηθικό κατά βάση χαρακτήρα, δύο φυσικών προσώπων διαφορετικού φύλου, πού αναγνωρίζεται, ρυθμίζεται και προστατεύεται από την έννομο τάξη (Σύνταγμα 1975, Ν1329/ 1983).
Καταβλήθηκε προσπάθεια να διατυπωθούν περί γάμου διάφορες εξελικτικές θεωρίες. Κατά τη χριστιανική όμως Δογματική, ο γάμος δεν είναι ούτε απλή σύμβαση, ούτε απλός κοινωνικός δεσμός, αλλά θρησκευτικό μυστήριο, ένα από τα επτά. Ο Θεός το ευλόγησε από την πρώτη στιγμή της Δημιουργίας λέγοντας στους πρωτοπλάστους «Αύξάνεσθε και πληθύνεσθε» (Γεν. α’, 28), αλλά και ως Θεάνθρωπος το ευλόγησε στο γάμο της Κανά (Ίω. β’, 1-11).
Ο Απόστολος Παύλος χαρακτήρισε το γάμο «Μυστήριον μέγα εις Χριστόν και εις την Έκκλησίαν» (Εφ. ε’, 32), που σημαίνει ότι ο γάμος εκτός του ότι είναι μυστήριο και μάλιστα πολύ μεγάλο, είναι και δεσμός τελείας ενώσεως και αφοσιώσεως, ισόβιος και αδιάλυτος: Αυτοί τους οποίους «ο Θεός συνέζευξε άνθρωπος μη χωριζέτω» (Ματθ. ιθ’ 6).

.

Τα αισθητά σημεία του Μυστηρίου

Τα σημεία αυτά είναι τέσσερα:

• Η ελεύθερη συγκατάθεση των νεόνυμφων.
• Το στεφάνωμα των νεόνυμφων.
• Η άρμοση των χεριών τους.
• Η ευλογία της Εκκλησίας.

  

Ο λόγος για τον όποιο η Εκκλησία στεφανώνει τους νεόνυμφους είναι ό ίδιος με εκείνον, για τον όποιο στεφανώνονται και οι αθλητές των διαφόρων αγωνισμάτων. Δέχονται οι λίγοι αθλητές από τους πολλούς που αγωνίστηκαν στα κεφάλια τους τα στεφάνια, ως σύμβολο νίκης και θριάμβου, επειδή αγωνίστηκαν σκληρά και τελικά νίκησαν δεν ηττήθηκαν. Το αντικείμενο της νίκης του νέου ζεύγους που προσέρχεται στο Μυστήριο του γάμου είναι η εγκράτεια και η αγνότητα του. και στεφανώνονται, επειδή αγωνίστηκαν ως νέοι ενωρίτερα, αλλά και κατά την περίοδο των αρραβώνων τους, με αποτέλεσμα να μην προχωρήσουν στις προγαμιαίες σχέσεις. Αυτοί θεωρούνται πραγματικοί νικητές και μάλιστα αήττητοι. Και σ’ αυτούς η ευλογία της Εκκλησίας που παρέχεται στο Μυστήριο του γάμου είναι πλήρης λαμβάνουν την πρώτη ευλογία του Θεού και της Εκκλησίας «κατ’ εύδοκίαν». Όσοι νέοι δεν επιτυγχάνουν σ’ αυτόν τον αγώνα και ηττώνται, δηλαδή δημιουργούν και έχουν σαρκικές σχέσεις πριν από το γάμο τους, τυπικά στεφανώνονται λαμβάνουν τη δεύτερη ευλογία του Θεού και της Εκκλησίας «κατά παραχώρησιν».

.

H ειδική χάρη του Μυστηρίου.

Με την ευλογία της Εκκλησίας, ο φυσικός δεσμός γίνεται ισόβια πνευματική ένωση, ικανή με την αγιαστική και δημιουργική χάρη του Θεού να εκπληρώσει τους θείους σκοπούς του γάμου πού είναι:

• Η αλληλοβοήθεια, η αλληλοσυμπλήρωση και ο εξαγιασμός του ζεύγους των συζύγων με τελικό σκοπό τη σωτηρία τους.
• Η διαιώνιση του ανθρώπινου γένους και η ανατροφή των παιδιών «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» (Εφ. στ’,4).

Σύζυγος και Συζυγία.

Οι λέξεις αυτές προέρχονται από το ρήμα ζεύγνυμι ή ζευγνύω που σημαίνει ενώνω, συνδέω, βάζω κάτω από το ζυγό τους ίππους  κ.λπ. Συζεύγνυμαι σημαίνει παντρεύομαι, συνδέομαι με το δεσμό του γάμου. Παράγωγα των ρημάτων αυτών είναι οι λέξεις ζεύγος, ζυγός, ζευγάρι, εύζυγος κ.λ.π. Ζυγός σημαίνει α) τη ζυγαριά, β) το ζυγό στη στρατιωτική παράταξη, γ) τη δουλεία του κατακτητού και δ) το εγκάρσιο ξύλο στο αλέτρι οπού ζεύονται τα άλογα-ζώα για το όργωμα.
Σύζυγος λοιπόν σημαίνει τον (την) εζευγμένο (η) στον ίδιο ζυγό και συζυγία σημαίνει το ζυγό στον οποίο μπαίνει το νέο ζευγάρι των νεόνυμφων μετά το γάμο τους. Όσο δέχονται (και υπομένουν) έτσι το ζυγό, συμπορεύονται με το ταίρι τους και αισθάνονται άνεση και ελευθερία. Όσοι τον παρομοιάζουν με το ζυγό του κατακτητού, αισθάνονται καταπίεση και δουλεία.
Για να οργωθεί ένα χωράφι χρειάζεται εκτός από τα δύο ζώα και γεωργός για την κατεύθυνση τους, σε περιπτώσεις που «παραστρατούν» και βουκέντρα (μακριά ράβδος, πού καταλήγει σε σιδερένια μύτη, με την οποία ό γεωργός «κεντά», κτυπά και κατευθύνει το ζευγάρι τών ζώων, οπότε «παραστρατεί».) στο χέρι. Άλλά και στο γάμο χρειάζεται «γεωργός» (λόγω αγνοίας και απειρίας), εάν θέλουμε να είναι επιτυχημένος. Όχι «γεωργός» πού θα ικανοποιεί τις συμφεροντολογικές, οικονομικές ή επαγγελματικές ανάγκες του ζεύγους, αλλά «γεωργός» πού πρωτίστως θα εξασφαλίζει τις πνευματικές. Όποιοι αποφασίζουν να δεχθούν στη συζυγία τους σαν «γεωργό» τον Θεό, που διαθέτει και «βουκέντρα», επιτυγχάνουν ΆΡΙΣΤΑ, διότι αυτός ο γεωργός ζητά από τον άνθρωπο λίγα και δίνει ΠΟΛΛΆ. «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα (εννοεί τα υλικά αγαθά) προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. στ’, 33).

.

Πρακτικές συμβουλές Γάμου

• Τη ζωή του ζεύγους πρέπει να διακρίνει η προσφορά του ενός προς τον άλλον. Έτσι «εξαφανίζεται» το ΕΓΏ και το ΕΣΎ και μετατρέπονται σε ΕΜΕΊΣ.
• Προσπαθεί ο καθείς στο ζεύγος να κάνει το θέλημα και την επιθυμία του αλλού, όπως ακριβώς και όταν ήσαν πρωτοερωτευμένοι.
• Δε λέει κανείς στο ταίρι του «δεν έχεις δίκαιο», τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή, αλλά στον κατάλληλο χρόνο με τον κατάλληλο τρόπο.
• Ψάχνει να βρει και επαινεί ο,τι καλό βλέπει, παραβλέποντας τα κακά. Η γκρίνια είναι δηλητήριο που… σκοτώνει σιγά – σιγά και ύπουλα.
• Παίρνει απόφαση ο καθείς να δέχεται ο,τι έγινε και δεν μπορεί να αλλάξει. Ζει την κάθε ήμερα όπως ακριβώς είναι. Σκέπτεται περισσότερο αυτά πού έχει και λιγότερο αυτά πού έχασε.
• Βλέπει στα υλικά αγαθά πόσα έχει και όχι πόσα του λείπουν και στα πνευματικά πόσα του λείπουν και όχι πόσα έχει. Έτσι ηρεμεί πριν αγχωθεί.
• Φροντίζει να χρησιμοποιεί καθημερινά περισσότερο από κάθε άλλη λέξη, τη λέξη συγγνώμη. Ζητά συγγνώμη για το δικό του λάθος.
• Καταπολεμεί την υποκρισία, την αγνοία και τις παρεμβάσεις τρίτων. Εφαρμόζει την ειλικρίνεια, τη γνώση-αλήθεια για το κάθε τι και φροντίζει το ταίρι του περισσότερο από όλους και από όλα.
• Εφαρμόζει την αυτομεμψία: βρίσκει σε κάθε «διαμάχη» τα δικά του λάθη και τα διορθώνει.
• Σε κάθε διαφωνία – αδιέξοδο καταφεύγουν στη διαιτησία στον Πνευματικό. Η αποδοχή της γνώμης του Πνευματικού, θίγει λιγότερο τον εγωισμό μας και τελικά γίνεται ο,τι θέλει ο Θεός!

Από το βιβλίο “Λατρευτικό Εγχειρίδιο” του πρ. Γεώργιου Κουγιουμτζόγλου

O γάμος (σύμφωνα με το wikipedia) είναι μια κοινωνική, θρησκευτική και νομική σύζευξη ή ένωση δύο ατόμων, διαφορετικού ή σε ορισμένες χώρες κατά τα τελευταία χρόνια και ίδιου φύλου

Ο θεσμός του γάμου ανάγεται στα χρόνια που ο άνθρωπος άρχισε να σχηματίζει κοινωνίες. Τον συναντούμε σε κάθε κοινωνία.

Ο γάμος μπορεί να υποκινείται από διάφορα κίνητρα ή σκοπούς, όπως:

• Σχηματισμός οικογένειας
• Νομιμοποίηση σεξουαλικών σχέσεων
• Ενθάρρυνση τεκνογονίας
• Κοινωνική επιβεβαίωση ή ανέλιξη
• Οικονομική σταθερότητα